15 najlepszych tureckich deserów i słodyczy do spróbowania w Turcji

Trudno jest przejść obojętnie obok tureckich słodyczy. W Turcji czeka tu na Ciebie duża różnorodność słodyczy, które wydają się bardziej słodkie niż w Europie Centralnej i Zachodniej. Niemniej jednak, podczas wakacji w Turcji powinieneś spróbować m.in.: lokmy, kadayif, lokum i baklavy. Poniżej przygotowaliśmy zestawienie 15 najbardziej popularnych i najlepszych deserów i słodyczy do spróbowania w Turcji. Afiyet olsun! 15 najlepszych tureckich deserów i słodyczy do spróbowania w Turcji

Aşure – jedno z najbardziej popularnych słodyczy z fasoli

Aşure to bardzo popularne danie na słodko w Turcji. Przygotowuje się je m.in.: z białej fasoli, ciecierzycy, pszenicy, ryżu, rodzynek, posiekanych orzechów włoskich i kilku innych składników. Wszystkie składniki gotuje się osobno, a następnie miesza i doprawia cukrem. Dekoruje się go nasionami granatu. Deser ten jest bardzo słodki. Legenda głosi, że Noe przygotował ten deser po raz pierwszy po wielkiej powodzi z ostatnich resztek swoich zapasów i zjadł go z rozbitkami na arce jako posiłek świąteczny.

Tavuk Göğüsü

Ten turecki deser przygotowuje się z piersi kurczaka, która jest gotowana przez kilka godzin, a następnie drobno kroji. Miesza się ją z mąką ryżową, skrobią kukurydzianą, mlekiem i cukrem pudrem oraz ponownie wszystko się gotuje. Deser finalnie posypuje się cynamonem. Jest to jeden z najbardziej niezwykłych deserów, który jest bardzo popularny.

Tulumba

Tulumba to deser wykonany z jaj, mąki, masła i kaszy manny, który smaży się na gorącym tłuszczu, a następnie zanurza w syropie cukrowym. Podaje się je z lodami lub kajmakiem. Jest to prawdziwa bomba kalorii, która jest wytwarzana z ciasta choux (zwykle o długości około 3 cm), nakładanego za pomocą worka do ciasta z końcówką w kształcie gwiazdy. Tulumbę spożywa się na zimno. Nazwa deseru oznacza dosłownie „pompę” w języku tureckim. Słodycz tą często spożywa się podczas Iftar (pierwszego posiłku po zachodzie słońca), które jedzą muzułmanie w ramadanie. Tulumba (nazywana także Bamiyeh) jest bardzo popularna w Turcji i terytoriach byłego Imperium Osmańskiego.

Kadayıf

„Anielskie włosy” to nazwa cienkich nitek ciasta potrzebnych do przygotowania kadayıf. Wypełnia się je posiekanymi migdałami lub orzechami włoskimi, a następnie piecze. Dodaje się przyprawy, takie jak cynamon i goździki. Po ostudzeniu ciasta zwilża się je syropem cytrynowo-cukrowym. Doskonałym dodatkiem do kadayıf są lody tureckie.

Koniecznie spróbujcie słodyczy z dżemem różanym – Gul Receli

W głębi kraju, około 100 kilometrów na północ od Antalyi, uprawia się róże na wyżynach gór Taurus. Róża damasceńska rośnie na niemal bezkresnych polach. Z tych kwiatów pochodzi olejek różany, jeden z najważniejszych podstawowych składników ekskluzywnych perfum. Z pozostałych kwiatów wytwarza się wodę różaną, którą następnie wykorzystuje się do produkcji dżemu różanego. Tureckie dżemy – Gul Receli są niezwykle smaczne i znacznie słodsze od tych produkowanych w Europie Zachodniej. 

Fırın Sütlaç

Fırın Sütlaç jest to prosty, lekki deser, który wywodzi się z kuchni osmańskiej. Tradycyjnie fırın sütlaç był aromatyzowany wodą różaną, współczesne wersje często zawierają aromat waniliowy. Ten turecki pudding ryżowy wytwarza się z wody, mleka, cukru, ryżu i mąki ryżowej, a następnie piecze w piekarniku. Pieczenie sprawia, że pudding ryżowy brązowieje na wierzchu, a jego smak przypomina karmel. Fırın Sütlaç można znaleźć w prawie każdym menu restauracji.

Kabak Tatlısı

Dynia w roli deseru? W Turcji jest to możliwe. Kawałki dyni moczy się przez noc w cukrze, co powoduje pozbycie się wody. Następnie dynię gotuje się we własnym soku, aż do momentu, gdy zmięknie. Danie posypuje się posiekanymi orzechami włoskimi lub pistacjami. W niektórych miejscach dodaje się również tahini, czyli pastę sezamową. Z pewnością jest to ciekawe doświadczenie smakowe.

Baklava – królowa tureckich słodyczy

Baklava to bardzo słodki przysmak wykonany z ciasta filo, miodu lub syropu cukrowego, orzechów włoskich i pistacji. Wiele warstw cienkiego jak papier ciasta filo układa się jedna warstwa na drugiej, a pomiędzy każdą warstwą rozprowadza się cienką warstwę nadzienia. Po upieczeniu w piekarniku baklavę polewa się syropem z wody cukrowej. Baklava była jedną z najpopularniejszych słodyczy w kuchni osmańskiej. Pochodzenie baklavy przed panowaniem Imperium Osmańskiego nie jest znane, ale w czasach współczesnych jest to popularny deser kuchni tureckiej, bałkańskiej, irańskiej, arabskiej, Południowego Kaukazu, Somalii oraz Azji Środkowej. Dokładna historia baklavy nie jest dobrze udokumentowana, jej obecna forma została prawdopodobnie opracowana w kuchniach Pałacu Topkapı w Konstantynopolu (obecnego Istambułu). Sułtan obdarowywał Janczarów tacami z baklavą każdego 15 dnia miesiąca w uroczystej procesji zwanej Baklava Alayı.

W kuchni tureckiej baklavę wykonuje się w sposób tradycyjny. Baklavę często polewa się kajmakiem lub lodami. W regionie Morza Czarnego orzechy laskowe używa się powszechnie w nadzieniu do baklavy. Co ciekawe, orzechów laskowych używa się również jako nadzienie do tureckiego deseru  – Sütlü Nuriye, mniej słodkiej wersji tego deseru. Z kolei, Şöbiyet jest wersją, która zawiera oprócz orzechów świeżą śmietanę w nadzieniu.Miasto Gaziantep w południowo-środkowej Turcji słynie z pistacjowej baklavy. Deser ten stał się popularny w Gaziantep w 1871 roku dzięki Çelebi Güllü, który nauczył się tego przepisu od kucharza pochodzącego z Damaszku. W 2008 roku Turecki Urząd Patentowy zarejestrował oznaczenie geograficzne dla Antep Baklava. Gaziantep baklava jest pierwszym tureckim produktem, który otrzymał chronione oznaczenie Komisji Europejskiej.

Lokum – turecki przysmak

Lokum często nazywa się miodem tureckim, chociaż smakołyk ten nie ma nic wspólnego z miodem. Wykonuje się go z cukru, wody i skrobi. Do galaretki dodaje się posiekane orzechy, migdały lub pistacje oraz różne aromaty, w postaci wody różanej, wiśniowej lub migdałowej. W czasach panowania sułtanów deser ten był zarezerwowany wyłącznie dla klasy wyższej. Lokum o smaku różanym i migdałowym są obecnie w Turcji bardzo popularne. Pochodzenie lokum nie jest dokładnie znane, ale wiadomo, że wyrób ten produkowano w Turcji i Iranie (Persji) już w XVIII wieku. Tureckie słowo lokum pochodzi od arabskiego al-lukum. W świecie arabskim tureckie przysmaki nazywane są rāḥat al-ḥulqūm, co oznacza „komfort gardła”.

Zanim podejmiesz decyzję, które lokum chciałbyś kupić z pewnością sprzedawca pozwoli Ci skosztować kilka sztuk, zanim podejmiesz ostateczną decyzję. Istnieją rodzaje lokum, które wykonuje się z posiekanych daktyli, pistacji, orzechów laskowych lub włoskich. Tradycyjne lokum są bardzo często aromatyzowane wodą różaną, gumą mastyksową, pomarańczą bergamotową lub cytryną. Lokum pakuje się i spożywa w małych kostkach. Kostki posypuje się cukrem pudrem lub sproszkowanym kremem tatarskim, aby zapobiec przywieraniu. Równie popularne smaki lokum to cynamonowe i miętowe.

Lokma

Lokma to kulki wykonane z ciasta drożdżowego z dodatkiem cynamonu, które smażone są na głębokim tłuszczu. Przed podaniem oblewa się je miodem lub syropem cukrowym. Jest to bardzo popularny street food. Aby przygotować doskonałą lokmę należy bardzo dobrze wyrobić ciasto drożdżowe. Uformowane z ciasta kulki wrzuca się na gorący olej i smażone na złoty kolor. Deser ten przypomina polskie pączki w mniejszym wydaniu. Lokmę podaje się z miodem i okazjonalnie z cynamonem. Danie zostało po raz pierwszy opisane już w XIII wieku przez al-Baghdadiego jako luqmat al-qādi – „kąski sędziego”. W Turcji istnieją różne rodzaje lokma.

Deserowe lokma robi się z mąki, cukru, drożdży i soli, smażone na oleju, a później oblewa syropem lub miodem. W niektórych regionach Turcji lokmę spożywa się z serem. İzmir lokması mają kształt pączka z dziurką w środku. Saray lokması to rodzaj lokmy nazywanej pałacową. W rejonach Güdül-Ayaş w Ankarze istnieje rodzaj lokmy znany jako bırtlak.Co ciekawe, tradycyjnie czterdzieści dni po czyjejś śmierci, bliscy krewni i przyjaciele zmarłego przygotowują duże ilości lokmy dla sąsiadów i przechodniów. Ludzie ustawiają się w kolejkach, aby otrzymać lokmę i po zjedzeniu odmawiają modlitwę za duszę zmarłego.

Revani – jedno z ciekawych słodyczy tureckich

Revani to kolejny smaczny deser niezwykle popularny w Turcji. Wykonuje się go z semoliny z dodatkiem oliwy z oliwek i pomarańczy, które przed podaniem polewa się syropem cukrowym lub miodem. Syrop sprawia, że ciasto jest bardzo słodkie. Doprawia się go startą skórką pomarańczy, cynamonem i goździkami. Ciasto z semoliny kroi się na małe romby i kwadraty a następnie piecze się na blasze. Deser revani pochodzi z Egiptu. Rozprzestrzeniło się ono również na większość terenów byłego Imperium Osmańskiego i jest bardzo popularne w kuchni bliskowschodniej, greckiej, azerskiej, etiopskiej i wielu innych. Revani występuje w kuchniach Bliskiego Wschodu, Bałkanów i Afryki Północnej pod różnymi nazwami:

• grecki: ραβανί (ravani), σάμαλι (samali), ρεβανί (revani);
• turecki: revani;
• albański: revani;
• macedoński i serbski: раванија – ravanija;
• bułgarski: реване – revane.

Künefe

Künefe (kunafa) przygotowuje się z tych samych nitek ciasta co kadayıf, które następnie wypełnia się serem i zapieka w piekarniku. Po upieczeniu kadayıf oblewa się syropem cytrynowo-cukrowym. Podaje się je z lodami. Jest to słodki przysmak charakterystyczny dla kuchni arabskiej, tureckiej i greckiej, który wywodzi się z Nablusu. Ciasto, które nadziewa się serem (najczęściej palestyńskim nabulusi), może mieć trzy odmiany:

• chaszina (szorstkie) – wykonane jest z długich cienkich nitek makaronowych,
• na’ima – ciasto z semoliny,
• muhajjira – stanowi kombinację obu powyższych.

Wierzch ciasta często barwi się na kolor pomarańczowy i posypuje siekanymi orzeszkami pistacjowymi. Danie chętnie spożywa się podczas ramadanu (dziewiątego miesiąca muzułmańskiego kalendarza).

Maraş-Dondurma

Dondurma to słowo w języku tureckim, które jest często używane do określenia tureckich lodów mastyksowych. Lody te wykonane są ze śmietany, bitej śmietany, salepu (zmielonej bulwy orchidei), mastyksu (żywicy roślinnej) i cukru. Prawdopodobnie, lody te pochodzą z miasta i regionu Kahramanmaraş, dlatego też są znane jako lody Maraş.

Uliczni sprzedawcy lodów bardzo często ubrani są w stroje pochodzące z epoki osmańskiej. W przeciwieństwie do lodów znanych w Europie, Maraş-Dondurma mają kleistą konsystencję, co zawdzięczają głównie dodatkowi salepu. Salep pochodzi z bulw niektórych gatunków orchidei lądowych. Kolejną zaletą dodania salepu jest to, że lody wolniej się topią. Sprzedawcy ciągle mieszają lody, co pozwala im zachować elastyczną konsystencję. Wręczając lody klientom, sprzedawcy często „rozciągają” je, pokazując klientom, jak są one elastyczne i jak daleko można je rozciągnąć. W niektórych miejscach w Turcji jest zwyczaj traktowania lodów jak döner kebab i krojenia porcji nożem rzeźnickim. Odmiana dondurma jest również spożywana w Grecji, szczególnie na północy kraju, gdzie nazywana jest „dudurmas” lub „kaimaki”.

Kestane Şekeri – kandyzowane kasztany

Kestane Şekeri to kandyzowane słodkie kasztany. Kasztany po obraniu są moczone w syropie cukrowym i gotowane aż do momentu, gdy będą miękkie. Jest to specjalność z Bursy, ale obecnie jest bardzo popularna w całej Turcji. Deser ten jest bardzo podobny do Marron glacé – wyrobu cukierniczego pochodzącego z północnych Włoch i południowej Francji, składającego się z kasztanów kandyzowanych w syropie cukrowym. Kestane Şekeri jest składnikiem wielu deserów, można go także jeść samodzielnie.

Ayva Tatlısı –

Ayva tatlısı to deser pochodzący z kuchni tureckiej, który przygotowuje się z pigwy. Przygotowując ten deser należy pigwę ugotować w wodzie lub upiecz w piekarniku z goździkami i słodkim syropem. Następnie dodaje się mączkę jabłkową lub pigwową oraz rodzynki. Finalnie tak przygotowaną pigwę posypuje się tureckim kajmakiem oraz posiekanymi orzechami włoskimi lub pistacjami. Ayva tatlısı podaje się w postaci połówek z lekko wydrążonym wnętrzem. Danie spożywa się na ciepło lub na zimno w całej Turcji. Jest ono szczególnie popularne w okresie zimowym. 

Autor: Magdalena Łydka